Με λένε Μαρία

Με λένε Μαρία….. όνομα προφίλ “Mari Verita”, όσοι με γνωρίζουν από κοντά με φωνάζουν «τρελό»…. κάτι παραπάνω θα ξέρουν!!

Έφτιαξα blog, ομάδα, σελίδες γιατί είχα ανάγκη να δημιουργώ, ανάγκη συνεχής, ακόρεστη.

Το blog μου το ξεκίνησα για να διοχετεύω εδώ την ανάγκη «γραψίματος», τις σελίδες για την ανάγκη «ζωγραφικής».

Δεν ξέρω αν φταίει το ζώδιο (ιχθείς), δεν ξέρω αν φταίνε προσωπικές καταστάσεις, το να γράφω και να ζωγραφίζω ήταν πάντα πολύ σημαντικά για μένα.

Ένα μυαλό γεμάτο πολλές ιστορίες, από παιδικά (και μιας και τον μύθο της κοκκινοσκουφίτσας τον έχω καταρρίψει χρόνια τώρα, είμαι σίγουρη πως του κουνήθηκε… θα ήμουν πιο πρωτοποριακή)σε ιστορίες μυστηρίου (έχω διαβάσει πολύ Αγκάθα Κρίστι) και από αστυνομικά (δολοπλοκίες, δολοφονίες…. οι καλοί στο τέλος νικούν) σε δακρύβρεχτες ιστορίες αγάπης.

Πάντα με θυμάμαι να γράφω, πάντα να ζωγραφίζω…. τώρα το χαρτί έγινε οθόνη, τα πινέλα έγιναν ποντίκι και η πένα έγινε πλήκτρα!! …..έχω την άνεση με το μέσο.

Όμως ξαφνικά σταμάτησα να γράφω, έχει περάσει καιρός απ’ την τελευταία φορά… όχι γιατί σταμάτησαν γύρω μου να συμβαίνουν γεγονότα, όχι γιατί αρκετά απ’ αυτά δεν μου έκαναν κλικ…….. αλλά γιατί έχασα εμένα!!  

Δεν αρκεί να υπάρχουν θέματα, δεν αρκεί το να έχεις την ευκολία του να εκφράζεσαι, χρειάζεται να το θέλει και η ψυχή σου. Ότι κάνω, το κάνω γιατί το γουστάρω, δεν είναι δουλειά, δεν πληρώνομαι γι’ αυτό, δεν έχω αφεντικό, δεν χρειάζεται να παραδώσω την δουλειά μου σε κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Αυτό μου δίνει την πολυτέλεια, του να γράφω αν και όποτε θέλω!!

Με ενοχλεί που δεν μπορώ να εκφραστώ μέσα από το γράψιμο πια, με ενοχλεί που η ανταριασμένη μου ψυχή δεν κάθεται στιγμή ήσυχη να συνεργαστεί με το μυαλό, να δουλέψει λιγάκι. Η ανάγκη «γραψίματος», δεν σταμάτησε να υπάρχει, περιμένει ήσυχα στην γωνίτσα της ή τουλάχιστον ήταν ήσυχη μέχρι πριν λίγο καιρό, τώρα τελευταία έχει αρχίσει να ανυπομονεί, στριφογυρίζει ανήσυχη, την ξέρω καλά… έτοιμη να εκραγεί είναι!!

Δεν θέλω να την καταλαγιάσω, θέλω να εκραγεί…. η λάβα θα είναι το επόμενο post μου ελπίζω!!

Μέχρι τότε θα ρίχνω λάδι στη φωτιά!!

Με λένε Μαρία….. όσοι με γνωρίζουν από κοντά με φωνάζουν «τρελό»