Σκέφτηκα πολύ πως θα το έγραφα,ίσως γιατί φοβόμουν μήπως οι λέξεις φάνταζαν φτωχές μπρος σε αυτό που βίωσα,μπρος σε ότι είδα,σε ότι άκουσα.....
ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΕΝΗ
ΜΑΓΕΜΕΝΗ
Ας τα πάρουμε λοιπόν με τη σειρά.
Μια Τρίτη πριν ξεκινήσει ο μικρός αριθμός παραστάσεων (μόλις 3),του Γ.Πάριου στο αφιέρωμά του στο Β. Τσιτσάνη, βλέπω σχετικό διαφημιστικό στην τηλεόραση.
Σκέψη πρώτη_ θέλω να πάω,πρώτα μου αρέσει ο Πάριος,αλλά και το αφιέρωμα θεωρώ είναι σπουδαίο.
Σκέψη δεύτερη_ πως θα βρω εισιτήρια (ξέρω ότι είναι δύσκολο).
Σκέψη τρίτη_ πρέπει να κάνω πια κάτι για μένα, ο κόσμος να χαλάσει θα πάω.
Dress code : επίσημο!!!
Τρίτη απόγευμα ,ξεκινάμε να ετοιμαζόμαστε.......τρεις γυναίκες.....
Είχα πολλά χρόνια να πάω στο Μέγαρο Μουσικής.Τελειώνουμε με την παραλαβή των εισιτηρίων,κάνουμε και μια βόλτα από το κατάστημα του Μεγάρου και ανεβαίνουμε πάνω στην Αίθουσα ΧΡΗΣΤΟΥ ΛΑΜΠΡΑΚΗ (τώρα πια).
Σκηνικό λιτό ,έτσι ταιριάζει και στη φωνή που σε λίγο θα συγκλονίσει τα αυτιά μας, αλλά και στην πηγή έμπνευσης του.Μια οθόνη στο βάθος της σκηνής προδικάζει ότι θα έχουμε και φωτογραφικό υλικό και του Β.Τσιτσάνη αλλά και της εποχής του.
Η ορχήστρα κάνει την είσοδο στην σκηνή,στη συνέχεια η χορωδία ,ακολουθούν τα φωνητικά.
Τελευταίος μπαίνει ο πρώτος όλων....Ο Γιάννης Πάριος είναι επί σκηνής.
Ξεκινάει ,είναι υπέροχα μοναδικό,δεν ξέρω τι απ' όλα, η φωνή αυτού του ανθρώπου, τα τραγούδια, που βρίσκονταν στην μνήμη μου σαν αγαπημένα του πατέρα μου (με πρώτο όλων την Αχάριστη), η δική μου καλή διάθεση....... το μόνο που έκανα ήταν να αναμοχλεύσω βαθιά μέσα μου και σύντομα είχα στην επιφάνεια έναν θησαυρό....Εκτός από 2-3,άγνωστα σε μένα, τραγούδησα όλα τα υπόλοιπα τραγούδια.
Μια αίθουσα κατάμεστη, όλοι όσοι ήμασταν εκεί ,το ζούσαμε, τραγουδούσαμε, πόδια χόρευαν στο πάτωμα με το σώμα καθιστό ,εφόσον δεν επιτρέπεται να σηκωθείς όρθιος να χορέψεις, παλαμάκια δεν σταμάταγαν να χτυπούν.........συχνά τραγουδιστής ορχήστρα και χορωδία σιωπούσαν ,το κοινό έπαιρνε σκυτάλη, ήταν αντάξιο των περιστάσεων!!!!
Δυο μέρη ,34 τραγούδια,σχεδόν τρίωρη παράσταση........
Κανείς ,νομίζω ούτε ο ίδιος ο καλλιτέχνης δεν ήθελε να τελειώσει........
κανείς δεν ήθελε να φύγει...
Μεταφέρω αυτό που διάβασα στο πρόγραμμα
Θυμάμαι την οικογένειά μου
που ήταν υπέροχοι τραγουδιστές
και εγώ το στερνοπαίδι
να σιγοτραγουδούν τα τραγούδια του
και κατακλύζομαι από τα ωραιότερα συναισθήματα.
Γιάννης Πάριος
ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΕΝΗ
ΜΑΓΕΜΕΝΗ
Ας τα πάρουμε λοιπόν με τη σειρά.
Μια Τρίτη πριν ξεκινήσει ο μικρός αριθμός παραστάσεων (μόλις 3),του Γ.Πάριου στο αφιέρωμά του στο Β. Τσιτσάνη, βλέπω σχετικό διαφημιστικό στην τηλεόραση.
Σκέψη πρώτη_ θέλω να πάω,πρώτα μου αρέσει ο Πάριος,αλλά και το αφιέρωμα θεωρώ είναι σπουδαίο.
Σκέψη δεύτερη_ πως θα βρω εισιτήρια (ξέρω ότι είναι δύσκολο).
Σκέψη τρίτη_ πρέπει να κάνω πια κάτι για μένα, ο κόσμος να χαλάσει θα πάω.
Την επόμενη μέρα ξεκίνησε το διαδικτυακό ψάξιμο.Μόλις έβρισκα τα εισιτήρια και πήγαινα να κάνω επιβεβαίωση στοιχείων, στο λεπτό τα έχανα.....φτουυυυυυυ .....
Καταφέρνω με δυσκολία και τρίπλα και βρίσκω 3 (τόσα ήθελα),13 σειρά,πλατεία,
ημέρα Τρίτη 23/4 ,πρεμιέρα ....μια χαρά!!! Εξάλλου ξέρω από προηγούμενες φορές ,πως πολύ κοντά παθαίνεις ένα αυχενικό,άρα 13 σειρά είναι πολύ καλά.
Dress code : επίσημο!!!
Τρίτη απόγευμα ,ξεκινάμε να ετοιμαζόμαστε.......τρεις γυναίκες.....
Είχα πολλά χρόνια να πάω στο Μέγαρο Μουσικής.Τελειώνουμε με την παραλαβή των εισιτηρίων,κάνουμε και μια βόλτα από το κατάστημα του Μεγάρου και ανεβαίνουμε πάνω στην Αίθουσα ΧΡΗΣΤΟΥ ΛΑΜΠΡΑΚΗ (τώρα πια).
Σκηνικό λιτό ,έτσι ταιριάζει και στη φωνή που σε λίγο θα συγκλονίσει τα αυτιά μας, αλλά και στην πηγή έμπνευσης του.Μια οθόνη στο βάθος της σκηνής προδικάζει ότι θα έχουμε και φωτογραφικό υλικό και του Β.Τσιτσάνη αλλά και της εποχής του.
Η ορχήστρα κάνει την είσοδο στην σκηνή,στη συνέχεια η χορωδία ,ακολουθούν τα φωνητικά.
Τελευταίος μπαίνει ο πρώτος όλων....Ο Γιάννης Πάριος είναι επί σκηνής.
Ξεκινάει ,είναι υπέροχα μοναδικό,δεν ξέρω τι απ' όλα, η φωνή αυτού του ανθρώπου, τα τραγούδια, που βρίσκονταν στην μνήμη μου σαν αγαπημένα του πατέρα μου (με πρώτο όλων την Αχάριστη), η δική μου καλή διάθεση....... το μόνο που έκανα ήταν να αναμοχλεύσω βαθιά μέσα μου και σύντομα είχα στην επιφάνεια έναν θησαυρό....Εκτός από 2-3,άγνωστα σε μένα, τραγούδησα όλα τα υπόλοιπα τραγούδια.
Μια αίθουσα κατάμεστη, όλοι όσοι ήμασταν εκεί ,το ζούσαμε, τραγουδούσαμε, πόδια χόρευαν στο πάτωμα με το σώμα καθιστό ,εφόσον δεν επιτρέπεται να σηκωθείς όρθιος να χορέψεις, παλαμάκια δεν σταμάταγαν να χτυπούν.........συχνά τραγουδιστής ορχήστρα και χορωδία σιωπούσαν ,το κοινό έπαιρνε σκυτάλη, ήταν αντάξιο των περιστάσεων!!!!
Δυο μέρη ,34 τραγούδια,σχεδόν τρίωρη παράσταση........
Κανείς ,νομίζω ούτε ο ίδιος ο καλλιτέχνης δεν ήθελε να τελειώσει........
κανείς δεν ήθελε να φύγει...
Μεταφέρω αυτό που διάβασα στο πρόγραμμα
Θυμάμαι την οικογένειά μου
που ήταν υπέροχοι τραγουδιστές
και εγώ το στερνοπαίδι
να σιγοτραγουδούν τα τραγούδια του
και κατακλύζομαι από τα ωραιότερα συναισθήματα.
Γιάννης Πάριος
Κουράστηκα για να σε αποκτήσω
αρχόντισσα μου μάγισσα,τρελλή
σαν θαλασσοδερμένος μες το κύμα
παρηγοριά ζητούσα ο δόλιος στη ζωή.
Πόσες καρδούλες έχουν μαραζώσει
και ξέχασαν για πάντα τη ζωή
μπροστά στ' αρχοντικά σου τα στολίδια
σκλαβώθηκαν για σένα ξένοι και Ρωμιοί.
Αρχόντισσα τα μαγικά σου μάτια
τα ζήλεψα τα έκλαψα πολύ
φανταστικά σκεπτόμουν παλάτια,
μα συ μου γέμισες μαρτύριο τη ζωή.
Β.Τσιτσάνης
