Θάρρος ή δειλία???

Οικονομικά προβλήματα,χαμένοι έρωτες,προβλήματα με τα παιδιά,επαγγελματικά κ.α.
......και ξαφνικά το μυαλό γυρίζει ανάποδα και αποφασίζει το τέλος...
Μια φίλη λέει,ότι σε οδηγεί στην αυτοκτονία η δειλία απέναντι στη ζωή ,αλλά εκείνη την ώρα το θάρρος οπλίζει το χέρι.............Σίγουρα χρειάζεται θάρρος για να βάλεις τέρμα στη ζωή σου,αλλά μήπως δειλία και θάρρος είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος;;
Δειλιάζω απέναντι στη ζωή και τα προβλήματά της και μη αντέχοντας,κάνω την πράξη απελπισίας να δραπετεύσω κάπου που δεν ξέρω πως είναι μεν ,φαντάζομαι όμως κόσμο δίχως προβλήματα ή έστω απέχω από αυτά που με τραυμάτισαν στην παρούσα ζωή!! Δεν νοιάζομαι όμως ούτε για τον πόνο που θα προκαλέσω,ούτε ότι κάποιοι άλλοι θα επωμιστούν αυτά τα προβλήματα.........
Η ζωή είναι γλυκιά,έχουμε πολλά να γευτούμε.............
Η ζωή είναι πόνος,δάκρυ,άτυχες στιγμές,γέλιο,ελπίδα...εναλλάσσονται τα καλά και τα άσχημα......
Κάποιες φορές μοιάζει να μας κατακλύζουν τα άσχημα και να μην υπάρχει ελπίδα φωτός πουθενά.Μα και πάλι η άτιμη είναι γλυκιά,μοναδική,χωρίς πρόβα,μια και έξω πάει.......Έχουμε λοιπόν το δικαίωμα να αποφασίσουμε εμείς το πότε θα μπεί η τελεία;;
Το θεωρώ εξ ολοκλήρου δειλία.....ατολμία απέναντι στα δύσκολα,θέλει κότσια να αντέξεις τον πόνο.....θέλει τσαγανό να πεις"πουτάνα ζωή κοίτα με αντέχω"....,να γελάς απέναντι στα δύσκολα,να κοροιδεύεις τον πόνο,να ελπίζεις για το φως ενώ είσαι στο απόλυτο σκοτάδι!!!
Υπερασπίζομαι το δικάιωμα της ζωής,απορρίπτω την αυτοκτονία σαν λύση και λέω..........

"ΠΟΥΤΑΝΑ ΖΩΗ ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ"
.