Ο Θάνατος του Σήμερα.....

Μα δεν πέθαινε μόνο το σήμερα....
Μου σκοτώσατε όλα όσα ένοιωθα.....ή μάλλον θελήσατε να μου τα σκοτώσετε αλλά δεν πετύχατε...γιατί η αγάπη μου είναι άδολη,δεν ζήτησε ποτέ ανταλλάγματα,δεν ζήτησε ανταπόδωση.....
Η δική μου αγάπη είναι αληθινή και θα είναι παντοτινή....όποτε χρειαστείτε φίλη,μάνα,έναν ώμο να ακουμπήσετε,ένα μάγουλο να χαστουκίσετε,ένα χέρι να κρατήσετε,μια ψυχή να εμπιστευτείτε πάντα εδώ θα είμαι......δίπλα σας...άγρυπνη φρουρός των ονείρων σας....φύλακας των παθών σας,συνεπιβάτης των λαθών σας...θα στέκω εκεί,άσβεστη φλόγα!!
Δεν ζητάω ,ούτε ζήτησα τίποτα........
Όλα τα έδωσα,τίποτα δεν κράτησα....σκότωσα το σήμερα το δικό μου στο βωμό της φιλίας....
Το γνωρίζουμε μόνο εμείς που μας αφορά....άλλος κανείς!!!
Μυστικό μας.....δικό μας....έργο των τριών μας!!!
Όμαδα δυνατή,απροσπέλαστη,χέρια που σχημάτιζαν γροθιά,αγκαλιές δυνατές,μυαλά κοφτερά,ματιές μαχαίρια,πνεύματα ανήσυχα....τρείς δυνατοί!!!
Δύο άντρες-παιδιά,μια γυναίκα-μάνα!!!
Πονάω....όχι για το άδοξο τέλος,αλλά για τον πόλεμο......
Έχω καταθέσει ψυχή ,μυαλό ,καρδιά .....................
Παίρνω το μαχαίρι και κόβω δρόμο για τήν όχθη.....στου ποταμού την άκρη να ξαποστάσω....να ενώσω αίμα και νερό...να δω να στάζει η ζωή,να γελά το κλάμα...
Ανάσα βαθιά,ξεριζώνω την καρδιά και γελάω....αφήνω τα παλιά,πιάνω το χορό.....
Ανάσα ,όλα θα γίνουν ίσια πάλι....στα παλιά μονοπάτια θα ξαναβαδίσω.....
Κάθε τέλος μια αρχή....
Αγαπούλες μου να είστε καλά..............